crab77 ถึงแม้ว่าผลงานหนังกับซีรีส์แทบจะทุกเรื่องในปี 2024 นั้น จะถูกสับเละสับละเอียดไม่มีชิ้นดีเลย แต่ผู้กำกับและนักสร้างมือฉมัง “ไทเลอร์ เพอร์รี” ก็ยังเป็นที่ไว้วางใจและมีโอกาสได้หยิบจับทำผลงานใหม่ออกมาอย่างต่อเนื่องแบบไม่พัก มาถึงเรื่องส่งท้ายปีนี้ใน “The Six Triple Eight” มาในแนวดรามาสงครามที่ยังเต็มไปด้วยลายเส้นเด่นชัดในหมวดหมู่ในไทเลอร์เหมือนเคย ที่เลือกเอาตำนานแกร่งของกองทัพหญิงมาขึ้นจอเพื่อสดุดี crab77

The Six Triple Eight เป็นเรื่องราวในช่วงเวลาที่ยากลำบากระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ราว ๆ ปี 1943 การส่งจดหมายไปให้กับทหารแนวหน้าเกิดความติดขัดหยุดชะงัก ทำให้ขวัญและกำลังใจของเหล่าทหารเริ่มถดถอยลงเรื่อย ๆ เนื่องจากขาดการติดต่อจากทางบ้าน จึงทำให้กองพันที่ 6888 ที่มีเหล่าทหารหญิงกองทัพบกกว่า 800 ชีวิต เข้ามารับหน้าที่แก้ไสะสางปัญหาที่สะสมเรื้อรังมานาน ที่อย่างน้อย ๆ พวกเธอก็อยากจะส่งมอบความหวังให้เหล่าทหารที่สู้รบเพื่อชาติ แม้ว่าจะเป็นเพียงกำลังเสริมแค่น้อยนิดก็ตาม

แน่นอนว่าด้วยเรื่องราวและพล็อตหนังในท่วงทำนองนี้ คงไม่มีใครอื่นจะเหมาะเจาะกับฝีมือของ ไทเลอร์ เพอร์รี อีกแล้ว เพราะประสบการณ์และลายเส้นของเขาช่างลงตัวกับหนังเรื่องนี้เป็นอย่างดี ด้วยประเด็นทางสังคมที่เกี่ยวกับคนผิวสี การเหยียดสีผิว หรือแบ่งแยกชนชั้น เป็นงานถนัดของผู้กำกับผู้นี้ที่เคยถ่ายทอดออะไรแบบนี้มาเป็นทศวรรษแล้ว แต่ทว่าก็สัมผัสได้ว่าความจัดจ้านในฝีมือของเขาน่าจะขับความเปล่งประกายไม่ออกแล้วในยุคนี้ เพราะในท้ายที่สุดแล้วหนังเรื่องนี้ก็ไม่ต่างกับดรามาที่ไม่มีชั้นเชิงใด ๆ เลย

ด้วยประเด็นความอิมแพคของพล็อตเรื่องนี้เป็นอะไรที่เล็กน้อยแต่ยิ่งใหญ่ทรงพลังอยู่ในตัวเอง เพียงจุดเล็ก ๆ แค่เรื่องจุดหมาย ที่น่าเสียดายที่หนังความยาว 2 ชั่วโมงเรื่องนี้ ไม่สามารถตอกย้ำเชิดชูความยิ่งใหญ่และทรงพลังได้อย่างเพียงพอ ก็ยังมาพร้อมกับจังหวะเดิม ๆ แบบหนังทหารอเมริกันเชย ๆ ที่ไม่ได้มีการพัฒนาได้นอกจากการเป็นบันเทิงคดีทั่ว ๆ ไปเท่านั้น ถึงวัตถุดิบในมือจะค่อนข้างดี แต่น่าเสียดายที่หนังยังวนเวียนอยู่กับทิศทางการเล่าเรื่องแบบเดิม ๆ ขายจุดเดิม ๆ แล้วไปม้วนขมวดจบรวดเดียวใน 5 นาที แบบไม่ดึงเช้งความทรงพลังเลย

แม้ว่าตำนานเรื่องราวของกองพัน 6888 ที่ได้กลายเป็นกองพันทหารหญิงผิวสีและหลากหลายเชื้อชาติจากอเมริกันเพียงกองพันเดียวที่ได้เดินทางไปสู่สมรภูมิรบฝั่งยุโรปในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่หนังเลือกที่จะวน ๆ อยู่กับรอยย้ำเดิม ๆ แล้วปล่อยให้คนดูนั่งดูอะไรแบบเดิม ๆ เป็นชั่วโมง แล้วมาเจอช่วงปิดท้ายของหนังที่น่าจะสนุกที่สุดและอิ่มเอมใจที่สุด โดยไม่จำเป็นจะต้องร้อยเรียงเรื่องยืดยาวที่หาเสน่ห์แทบไม่เจอมายาวนานเพียงนี้

ในแง่งานสร้างก็ถือว่าจัดได้ดีตามมาตรฐานของหนังไทเลอร์ เพอร์รี แม้ว่าเขาพยายามจะหยอดใส่ฉากความยิ่งใหญ่ของการสู้รบทางการทหารเข้ามาในฉากเปิดอยู่หน่อย ๆ แต่ต้องสารภาพว่าฝีมือของเขาก็ยังทำในส่วนนี้ได้ไม่ถึง กับซีจีระเบิดที่ยังลอยขัดหูขัดตาอยู่เบา ๆ แต่ก็ต้องชื่นชมที่ในการเซ็ตฉากเศษซากของสงครามในหนังทำออกมาได้ดี และการเก็บรายละเอียดซีนต่าง ๆ ในห้วงประวัติศาสตร์ก็สามารถอ้างอิงได้ดีตามไทม์ไลน์ที่ควรจะเป็น

เคอรี่ วอชิงตัน พาร่างเล็ก ๆ ของเธอมาแบกรับหนังเรื่องนี้เอาไว้ในบทผู้พันหญิง เอาจริง ๆ ก็เกือบจะไม่รอดอยู่เหมือนกัน แม้ว่าบทจะพยายามส่งและสร้างมิติให้กับตัวละครนี้แล้ว แต่จังหะต่าง ๆ กลับไปเอื้ออำนวยสักเท่าไหร่ ทำให้การแสดงที่เหมือนจะดูแต่กลับยังไม่ค่อยเปล่งประกายออกมาได้เท่าที่ควร แตน่านับว่าโชคดีที่ยังได้ทัพนักแสดงสมทบหญิงมาช่วยกันประคับประคองตัวหนังเอาไว้ได้อย่างเข้มแข็งยิ่งขึ้น ไมว่าจะเป็น “อีโบนี ออบซีเดียน”, “มิโลนา แจ็คสัน”, “ไคลี เจฟเฟอร์สัน” และ “ชานิซ วิลเลียมส์”

แอบเห็นแว่บ ๆ ว่ามีนักแสดงอาวุโสมาร่วมแจม อย่าง “ซูซาน ซาแรนดอน”, “แซม วอร์เทอร์สตัน” และ “โอปราห์ วินฟรีย์” แต่ซีนของพวกเขามีอยู่แค่เพียงน้อยนิด และเป็นซีนที่แทบจะไม่ได้มีส่วนช่วยยกระดับความดีงามให้กับหนังเรื่องนี้ได้สักนิดเดียวเลย ก็น่าดีใจที่ชื่อของผู้สร้างรายนี้ยังคงดึงดูดให้นักแสดงระดับตำนานมาร่วมงานเป็นส่วนหนึ่งในผลงานได้อยู่ แม้ว่ามันจะไม่ได้ช่วยในด้านทิศทางของหนังให้มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นได้สักเท่าไหร่

ดังนั้นโดยภาพรวมแล้ว The Six Triple Eight ก็เป็นหนังดรามาเชิงประวัติศาสตร์จากสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่มีเรื่องที่ทรงพลังแต่ไม่สามารถที่ถ่ายทอดออกมาให้ทรงพลังในเลเวลที่ควรจะแตะไปถึงได้ ออกมาเป็นเพียงหนังดรามาเชย ๆ ไม่ต่างกับหนังที่สร้างออกมาฉายทางทีวีเป็นโปรแกรมพิเศษในช่วงวันหยุดเมื่อยุคก่อน บทที่ไม่ได้มีความเข้มข้นและตอกย้ำจุดทรงพลังได้เท่าที่ควร กลายเป็นว่า 5 นาทีสุดท้ายของหนังเป็นจุดที่เปล่งประกายและดีที่สุดที่คนดูเปิดดูเพียงแค่ช่วงสรุปสุดท้ายเท่านั้นก็ยังได้เลย

( crab77 )